نهال سنجد

معرفی نهال سنجد:

درخت سنجد؛ با نام علمی Elaeagnus angustifolia بومی آسیا و اروپا می باشد و در مناطقی از کشور نیز به صورت خود رو وجود دارد. سنجد یکی از درختان خزان کننده در مناطق سرد و معتدل می باشد که در بسیاری از کشورهای آسیایی و اروپایی انتشار دارد. این درخت از تحمل بسیار بالایی در برابر شرایط سخت محیطی مانند گرما، سرما، شوری و بادهای پر سرعت برخوردار است.

از کشت درختان سنجد در مناطق کویری برای جلوگیری از پیشروی شنها به درون مزارع و باغات و مناطق مسکونی استفاده می شود. نهال سنجد؛ یکی از درختان مورد توجه در اقتصاد مناطق محروم و روستایی در کشور است که می تواند با تولید محصول صادراتی بسیار سودمند واقع شود.

درخت بالغ سنجد؛ با اندازه ای متوسط و به شکل گرد و شاخه هایی خاردار می باشد. برگها به شکل بیضی کشیده و نوک تیز و به رنگ سبز مات در روی پهنک و رنگ نقره ای در زیر پهنک برگ می باشد. گلدهی آن از اواخر بهار شروع شده و گلها به رنگ زرد با بوی قوی می باشد.

گلها معمولاً هرمافرودیت هستند. میوه بیضی شکل و به شکل زیتون بوده، در ابتدا به رنگ سبز مات و در نهایت پس از رسیدن به رنگ نارنجی متمایل به قرمز می باشد. گوشت میوه که حالت آردی دارد و همچنین دانه سفت داخل میوه کاربردهای فراوان تغذیه ای و طبی دارند.

میوه سنجد سرشار از کلسیم بوده و در پیشگیری از پوکی استخوان اثرات مفیدی دارد. مقاومت بالای درخت سنجد به شرایط خشکی، شوری و وزش بادهای شدید کشت آن را در شرایط اقلیمی سخت امکان پذیر کرده است. نیاز کم به منابع آب و کودی، این درخت را برای توسعه مناطق روستایی محروم ممتاز کرده است.

نیاز اکولوژیکی و اقلیمی درخت سنجد:

نهال سنجد یکی از سرسخت ترین و مقاوم ترین درختان در مقابل شرایط اقلیمی مختلف می باشد. این نهال را می توان در بیشتر شرایط اقلیمی سرد و گرم، در دشت یا کوهپایه کشت نمود.

این درخت توانایی بالایی در تحمل شرایط خشکی داشته و می توان آن را به صورت دیم کشت نمود. وجود

ریشه های عمیق و همچنین سیستم های فیزیولوژیکی و فنولوژیکی در ساختار این درخت، رشد در شرایط خشکی را ممکن می سازد.

گلهای درخت سنجد:

نهال سنجد؛ همچنین تحمل خیلی خوبی به شوری دارد و در محدوده شوری بسیار بالا که برای سایر درختان فاکتوری محدود کننده در رشد محسوب می شود به خوبی می تواند رشد و باردهی داشته باشد.

یکی دیگر از فاکتور مورد توجه در نهال سنجد تحمل در برابر باد است. این درخت را می توان در مناطق بادخیز کشور کشت نمود و همچنین از آن در سایر مناطق به عنوان پرچین برای محافظت از باغات در برابر بادهای شدید استفاده نمود.

درختان سنجد؛ مقاومت مناسبی به یخبندان داشته و تا دمای ۲۰ تا ۳۰ درجه سانتیگراد زیر صفر در زمستان را نیز می تواند به خوبی تحمل کند. تحمل به گرما نیز در این درخت بسیار بالا است. بنابراین از کشت نهال سنجد می توان به عنوان یک درخت مناسب در شرایط سخت و غیر قابل پیش بینی استفاده نمود.

علاوه بر شرایط اقلیمی، توجه به شرایط خاک یک منطقه نیز در احداث باغ بسیار مهم وکلیدی است. بافت خاک، عمق خاک و ترکیب شیمیایی و زیستی خاک از فاکتورهای مهم در خاک است.

درخت سنجد؛ از درختان بسیار متحمل و کم نیاز از نظر شرایط خاک می باشد. این درخت می تواند به خوبی در خاکهای آهکی رشد کند. به همین خاطر سنجد؛ را می توان به راحتی در اکثر مناطق کشور که دارای خاکهایی آهکی و قلیایی می باشند با موفقیت کشت نمود.

منبع : fa.wikipedia.org/wiki/سنجد